Տրիստանի և Իզոլդայի սիրավեպը | Ժոզեֆ Բեդիե

Լոունայի արքա Տրիստանը վաղ որբացել է։ Թաքնվելով խորթ մորից հայտնվում է Տինտագելում՝ իր հորեղբոր ապարանքում՝ կոնսուելյան արքա Մարկի մոտ, որը չուներ սեփական երեխաներ, դաստիարակում է նրան՝ նախապատրաստելով իրեն հետնորդ։ Երիտասարդ Տրիստանը մեծ ծառայություն է մատուցում իր նոր հայրենիքին, մենամարտում՝ սպանելով իռլանդական սպա Մորխուլտին, որը պահանջում էր Կորնուելսից կենդանի տուրք։ Լինելով ծանր վիրավոր թունավորած Մորխուլտի զենքից, Տրիստանը նստում է նավակ և փորձում է փնտրել ապաքինման միջոց, որն էլ ստանում է Իռլանդիայում սպիտակահեր արքայադստերից՝ Իզոլդայից, որը հմուտ էր բժշկության մեջ։ Հետագայում, երբ վասալները ստիպում են Մարկին ամուսնանալ պաշտոնական ժառանգություն ստանալու համար, Տրիստանը փնտրում է հարսնացու բերելով Իզոլդային։ Բայց ճանապարհին սխալմամբ նրա հետ ըմպում է սիրո ըմպելիքը, որը նրան տվել էր իր մայրը սիրո կապ ամրապնդելու համար։ Նավի վրա Տրիստանի և Իզոլդայի միջև սեր է ծնվում։ Հարսանիքից առաջ Տրիստանը տառապում է և խորհուրդ է հարցնում իր դաստիարակ Գոռնեվալից, որն էլ իր հերթին ասում է, որ առաջին գիշերը պետք է հանգցնել բոլոր մոմերը և Իզոլդայի փոխարեն արքա Բռանժենյենի անկողին մտցնել Իզոլդայի աղախնին։ Այդպես էլ անում են. արքան փոխարինումը չի նկատում։

Տրիստանի և Իզոլդայի մասին լեգենդը համարվում է միջնադարյան Եվրոպայում տարածված ու սիրված ասպետական սիրավեպերից մեկը: 11-13-րդ դարերում ի հայտ են գալիս այս լեգենդի գրական բազմաթիվ տարբերակներ ու մշակումներ, որոնք քաջ ասպետների և ռոմանտիկ սիրո մասին գրող հեղինակների համար ներշնչանքի աղբյուր են ծառայում: 1900թ. ֆրանսիացի բանասեր, միջնադարագետ Ժոզեֆ Բեդիեն (1864-1938թթ.) ամբողջացրել է մշակումներից մնացած հատվածներն ու վերականգնել ողբերգական սիրո այդ պատմությունը: